Vandaag stond de jaarlijkse Kersenrit op de kalender. “Jaarlijks” omdat de Kersenrit vermoedelijk al zo’n 20 jaar wordt georganiseerd, waarvan de meeste jaren door de ritmeester die ook vandaag weer onze voorrijder was, Hans Beumer. Zelf heb ik deze rit de laatste 15 jaar ook vrijwel onafgebroken meegereden. Dingen die mij bijgebleven zijn is dat het vrijwel altijd een zonnige dag is tijdens de Kersenrit, dat de omgeving altijd weer mooi is zo tussen Waal en Rijn en dat de kersen direct uit de boomgaard, bijna geplukt waar je bij staat, steeds weer een delicatesse zijn.
Zo niet dit jaar.
Hans had het al van tevoren aangekondigd; door het koude voorjaar kan er in de Betuwse boomgaarden nog niet worden geplukt. De kersen zijn nog lang niet rijp en we hebben dat met eigen ogen mogen aanschouwen. Daar waar bij eerdere edities altijd versierde kraampjes in de boomgaard stonden was het nu akelig stil. Geen kraampje en geen vlaggetjes te bekennen. Wel kersen aan de bomen maar allemaal nog helder lichtgroen en verre van rood, zoals een rijpe kers geacht wordt er uit te zien. We hebben tóch nog een kraam gezien, maar daar had Hans al geïnformeerd en die verkochten kersen die we al betaald hadden, Griekse dus.
Maar daarom niet getreurd. Ook bij een Kersenrit staan gezelligheid en een mooie rit voorop en dat was natuurlijk weer dik voor elkaar. Net als het weer trouwens.
Vanaf een uur of kwart over tien kwamen de eerste deelnemers naar het vertrekpunt, De Brink in Elden. Om kwart over elf waren we met acht scooters en kon de rit beginnen.
Bijzonder spectaculair was dit keer het gedeelte over de dijk tussen Huissen en Gendt, langs de Rijn en de Waal. Heel veel van de uiterwaarden waren ondergelopen door de zware regenval in Duitsland en Oostenrijk die de Rijn tot een bijna ongekende hoogte voor de tijd van het jaar had opgestuwd. Met als opvallend detail dat je duidelijk in het midden en snelst stromende deel van de rivier echt een geelbruine modderstroom meegevoerd zag worden terwijl het rustige water in de uiterwaarden mooi donker en helder van kleur was. Heel bijzonder. Ook fijn voor onze badplaatsen trouwens, want je ziet gewoon dat er enorme hoeveelheden zand naar Hoek van Holland worden getransporteerd die we straks weer mooi op onze stranden en ter kustverdediging kunnen spuiten. “Elk nadeel hep dus ook hier se voordeel”.
Van ondergetekende mag worden verwacht dat hij, meer nog dan aan de rit en aan het gezelschap, aandacht schenkt aan het eten en het drinken. Ik kan in alle eerlijkheid zeggen dat het dik voor elkaar was. Te beginnen met de uitstekende lunch bij het Pannerdense veer tot en met de afterparty bij Hans en Marja thuis in de tuin in Arnhem. Om het leed van het ontbreken van rijpe kersen te verzachten had Marja voor overheerlijke kersenvlaai gezorgd die minstens zo lekker was als de kersen uit de boomgaard. Met verse koffie erbij en lekker in de schaduw. Hoe is het mogelijk dat we het zo beleven, maar ja, er was de hele dag echt volop zon en uit de wind bij Hans en Marja in de tuin was het gewoon te heet om in de zon te gaan zitten!!
Zonder enige terughoudendheid kon ik dus Hans bedanken voor niet alleen deze mooie rit maar tevens voor alle voorgaande Kersenritten. Het was de laatste Kersenrit met Hans als rimeester.
Mij is ter ore gekomen dat we een nieuw lid in de Betuwe hebben dus die moet het bestuur maar eens voorzichtig benaderen of zij volgend jaar wil proberen een rit uit te zetten.
Kortom, een mooie dag, een mooie rit en een waardig afscheid van Hans als organisator van de Kersenrit.
Hans en Marja bedankt voor de inzet en de gastvrijheid van de afgelopen jaren!
(met dank aan Ron voor dit verslag)