door: Johan van den Berg
De weersvooruitzichten voor deze dag waren niet denderend. Er was een grote kans op regenkleding voorspeld.
De ontvangst door de familie Wingels met koffie en koek was hartelijk. Daarna begon het tamelijk kleine groepje van zes scooters aan de prachtige rit die Heinrich weer had uitgezet.
Eigenlijk doet Heinrich niet aan uitzetten, hij heeft een aantal punten in gedachten die hij ons wil laten zien. Hij kent het hele gebied rond Kleve als zijn broekzak, dus loodst hij de volgers langs allerlei mooie binnenweggetjes.
Ook deze keer kwamen we, toevallig of niet, weer langs de ’trekkerslep’. We waren nog niet afgestapt of het begon ineens te hózen.
Het indrukwekkende trekkerschouwspel konden we gelukkig droog volgen vanuit een van de tenten die langs het parcours stonden. We waren getuige van een trekker waarvan de motor volledig werd opgeblazen: een lichte knal, dikke zwarte rookwolken werden uitgespuugd en stil stond het gevaarte, uit met de pret. Dat was dan ook duidelijk af te lezen aan het gezicht van de chauffeur.
Na al dit pk-geweld trapten wij onze simpele en brave éénpittertjes weer blijmoedig aan en vervolgden we onze rit. Deze eindigde weer bij huize Wingels. Hier stonden traditiegetrouw de broodjes met worst weer in ruime mate op ons te wachten.
Ondanks de vooruitzichten hebben we ook deze Niederrheinrit weer nagenoeg droog kunnen rijden. We hadden echt niets te klagen.
De voorzitter sloot de rit traditiegetrouw af. Hoewel de overhandiging van het kleinigheidje voor de ritmeester later moest worden goed gemaakt. Het geschenk was om duistere redenen niet in de topkoffer van Ron terecht gekomen. Een week later moest hij toch weer in de buurt zijn en toen kon hij het alsnog aanbieden.
Ritmeester Heinrich en gastvrouw Monika worden namens de kleine, selecte groep deelnemers, heel hartelijk bedankt voor de rit en de gastvrijheid die wij weer zoals altijd bij hen hebben mogen beleven.